We leven in
een tijd waarin technologie een steeds belangrijkere rol gaat spelen. In het
dagelijks leven krijgt een mens veel te maken met technologie. We denken er
niet eens meer over na. Onze telefoons kunnen ons alles vertellen wat we willen
weten, druk een knopje in en je kunt een gesprek voeren met je telefoon. Onze
mobiele telefoon dient al lang niet meer alleen als een bel-apparaat;
ondertussen is het onze agenda, TO DO-list, spelcomputer, zoekmachine,
postbode, enzovoorts. Ooit geprobeerd om meer dan een dag zonder je telefoon te
leven? Nee? Met moeite? Nou precies, we zitten aan die dingen vast! Maar wat
dacht je van werkstukken schrijven voor school. Met de hand een werkstuk
schrijven zit er allang niet meer in, het eerste waar we aan denken is onze
computer. Bovendien: met de hand een werkstuk schrijven? Weet je wel hoe zeer
dat doet aan je handen?
Niet alleen in het dagelijks leven zie je onze afhankelijkheid
van technologie terug. Ook in het onderwijs wordt er steeds meer gedaan met
technologie. Althans, dat is het ideaalbeeld. Voor veel leerkrachten zweven de
begrippen ‘technologie’ en onderwijs’ nog te ver van elkaar af. Men riep de
term 21st century skills het leven in
en ineens moest het onderwijs zich daarop gaan richten. Maar deze term is nog
niet heel duidelijk voor leerkrachten, laat staan de oudere leerkrachten.
Daarom is het werken met technologie nog iets voor in de toekomst. En dat
terwijl technologie er met de paplepel wordt ingegoten bij de jonge generaties,
sommige kinderen kunnen zelfs al beter met computers omgaan dan sommige
studenten. Tijd om daar verandering in te brengen, technologie moet het
onderwijs in! Hoe? Nou daar heb ik mij de afgelopen een flink in vast gebeten! En het waren heerlijke weken! Ik heb helemaal zelf mijn onderwijs kunnen samenstellen, kritisch durven kijken naar het huidige onderwijs en gekeken hoe ICT toegepast kan worden in hedendaags basisonderwijs.
Zelf onderwijs samenstellen werkt on-wijs goed voor mij. En ik denk dat dat een understatement is. Ik ben nooit zo relaxt geweest aan het einde van een periode. Ik weet dat ik alles op tijd af zal hebben en zal inleveren. Morgen (woensdag 17 juni) hebben de NPDL-studenten de afsluitende presentaties. Dan presenteren waar we de afgelopen weken aan hebben gewerkt en waar we trots op zijn. Althans; ik ben best heel trots op wat ik allemaal heb gedaan en heb bereikt afgelopen periode!
De achtbaan waar ik in ben gestapt heeft misselijkmakend veel bochten genomen, is de oneindige hoogte ingegaan en stortte zich daarna weer stijl naar de grond. De enthousiaste kriebels over de dingen die ik ging doen, deed en al had gedaan bleven. Onderwijs op deze manier beleven was verfrissend. Af en toe gaf het me kippenvel, als een verfrissende wind in de zomer. Dat is fijn. Dit beschrijf ik ook in mijn E-portfolio waarin ik mijn ideale PABO beschrijf.
"Last but not
least: onderwijs moet verfrissend blijven, het moet je af en toe een beetje
bang maken om je gedreven te houden, het moet soms te makkelijk zijn zodat je
op adem komt halen. Onderwijs moet altijd een frisse wind zijn, steeds vanuit
een andere hoek, maar altijd boeiend. Op de manier van het zelf bepalen hoe je
leert bepaal je als student zelf waar die verfrissende wind vandaan komt."
En nu op naar de presentaties en dan lekker vakantie houden. Dit keer niet studie ontwijkend, maar studieloos, ook wel een keer lekker!
Tot later!
Laura.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten