"WAAAAAAT?"

"Goedemorgen allemaal, welkom in alweer de zevende week van deze periode. We zijn alweer bijna op de helft." zegt docent G. "WAAAAAAAT?" floept de verontwaardigde klas uit. "WAAAAAAAT?" floep ook ik eruit. Ik kijk sip rond, kijk met heel veel liefde naar de lieve, knappe gezichten van de liefste klasgenoten van de wereld. "Op de helft?" vraagt de klas verontwaardigt. "Op de helft?" vraag ook ik verontwaardigt. En onze docent knikt langzaam: "Op de helft. Ja."

Eigenlijk wil ik op dat moment nog een keer heel hard "WAAAAAAT" eruit floepen. Het kan haast niet waar zijn, dat we nu al op de helft zitten van de minor. Het is zo gezellig en zo leerzaam, de tijd op school is nog nooit zó nel gegaan...

En ondertussen is het net meivakantie geweest, is de zon ineens voluit gaan schijnen en geniet ik van het zonnetje. De zon bakt langzaam en gestaag mijn witte benen een beetje bruin. Ondertussen 'pingt' mijn mobiel door de berichten die mijn klasgenoten sturen in de klassenapp. We missen elkaar, na zo'n week vakantie. En we willen elkaar van alles vertellen en het is mooi weer, dus wat doet iedereen in vredesnaam thuis en niet met elkaar in een park van Zwolle. Tijd voor gezelligheid.

Uiteindelijk gaat het niet door, want op deze laatste dag vrij moet iedereen dingen regelen, waaronder ik. Maar, bedenken we, morgen is het dinsdag en zien we elkaar gelukkig weer. Misschien er dan tijd om bij te kletsen en te knuffelen. En nu bedenk ik me, dat over iets meer dan een maand de minor alweer voorbij is en dat we dan ieder onze eigen opleiding weer moeten gaan doen. Ik vraag me steeds een beetje meer af: waarom kunnen we niet in deze klas blijven?

Morgen kijk ik de klas weer rond, en kijk ik met heel veel liefde daar de lieve, knappe gezichten van de liefste klasgenoten van de wereld. Daarna spring ik op en geef ik iedereen een extra dikke knuffel.

Tot later!
Laura.