Hallo. Ik ben het. Ik vraag me af of je na die lange tijd, toch de tijd wilt nemen om mijn blog te lezen. Omdat het nog steeds over diep leren gaat, en al dat soort. Is het te laat om 'sorry' te zeggen? Ik weet dat ik je heb laten zitten, maar het is toch niet te laat om 'sorry' te zeggen?
Zie je hoe mooi ik de grote hits van afgelopen jaar in mijn intro gebruik? En hoe ik deze vertaald heb naar wat eigenlijk echt om te schamen is? Dat ik een paar fikse maanden niet heb geblogt over hoe diep leren op de Pabo, in het dagelijks leven als een heel drukke student een plekje krijgt. Maar daar heb ik goede redenen voor, echt!
Het zit namelijk zo. Het afgelopen semester (studie halfjaar) was prut. Pure prut. Het werk stapelde zich op tot ver boven mij, stage ging niet van een leien dakje en pffffff. Ik was moe, heel moe. Naast naar school gaan had ik de energie niet om ook maar iets te doen. En dat kan gebeuren las ik overal op het internet. Ik las ook dat het helemaal niet erg is, dat veel studenten tegen het derde studiejaar gewoon even geen zin meer hebben.
Maar ik had het juiste medicijn voor dit alles en dat was het leuke vooruitzicht dat ik begin februari zou beginnen met de minor drama en theater. Een levensreddend middel dat mij door de donkere dagen van het eerste semester heen hielpen. Nu zijn we al bijna aan het einde van de maand februari en ik zit weer helemaal lekker in mijn vel. Wat een super fantastische keuze om te beginnen aan deze minor.
Later meer, tot later!
Laura.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten