"Ik ben er klaar voor, ik ben er klaar voor!"

Afgelopen dagen vulden zich voor anderen met af en toe wat zon, maar vooral druilerige regen. Op social media zag ik een heel hoop geklaag voorbij komen over het weer. Eerst was het te warm om te functioneren, later was het te koud en leek het naar gevoel hartje winter. Ook op straat liepen mensen in de kille wind, diep verscholen in een sjaal of dikke trui. Ik hoor mensen tegen elkaar zeggen wat Nederland voor een vervelend land is het ene moment heet en het andere moment koud. Ik huppel samen met mijn beste vriendin zwetend over het Centraal Station van Den Haag. Vandaag belooft namelijk de énige bloedhete (dus: heerlijke stranddag) dag te zijn van de vier dagen dat we in Den Haag en Scheveningen verblijven. Op naar het strand dus!

Ja, je leest het goed. Toch nog een mini-vakantie voor deze dame. Een mini-vakantie naar Den Haag en Scheveningen. We hebben het heerlijk gehad, ook toen we bibberend tussen de hoge gebouwen liepen en ook toen het heel hard regende. Sterker nog, we dansden erin. Ode aan de Nederlandse  weergoden die ons van zowel goed als slecht weer hebben voorzien; wij genoten toch wel. Het was hier dat ik officieel nieuwe energie opdeed voor het nieuwe schooljaar. En niet alleen nieuwe energie, ook nieuwe inspiratie!

Want wat is een grote stad en het strand inspirerend voor het onderwijs. Ik deed veel nieuwe les ideeën op toen ik door de drukke straten van Den Haag liep, niet alleen geografisch gezien; ooit opgelet hoeveel verschillende culturen er door die drukke straten lopen? Zo hadden mijn vriendin M. en ik een gesprek met een vrouw in de stad, terwijl wij zippen aan een koffie. Ze is 28, moslima, vertelde ons over haar leven als moeder van twee en geeft ons tips over goed eten. Verderop in de stad staat een man met een gitaar. Hij speelt wel bekende klassiekers en danst vrolijk mee met zijn eigen spel. En terwijl we de Passage inlopen klinken er Aziatische klanken en fluister ik tegen M.: "Wow, veel Chinezen, vind je ook niet?"

De diversiteit in de stad doet me denken aan de stageklas waarin ik vorige periode voor NPDL stage liep. Dit was de eerste klas waarin ik te maken kreeg met cultuurdiversiteit en het was een goed voorbeeld van hoe het hoort te zijn. De leerlingen hadden goed contact met elkaar, toonden interesse in elkaar en elkaars culturen. Het was vertederend om te zien hoe de leerlingen tijdens een project over de kruistochten elkaar vertelden over hun cultuur en over de belevenissen die daarbij horen. Zo vertelde een jochie mij dat hij met zijn vader naar Mekka was geweest en wanneer hij volwassen is de bedevaartstocht met zijn vader wil gaan doen. Waarom? Omdat hij het wilde doen als bevestiging van zijn geloof (10 jaar).

Ik ben er klaar voor!

De diversiteit gaf ook inspiratie voor eventueel levensbeschouwelijke lessen in de groep waarin ik komend halfjaar mag stage lopen. Het strand inspireerde me voor lessen over de natuur, waarin de leerlingen niet aan een tafeltje zitten, maar de natuur in gaan. Een aantal ideeën heb ik al opgeschreven, ik ben er klaar voor. Maar niet alleen zorgden de stad en het strand voor lesinspiratie, ze zorgden ook voor een betoverend gevoel van "even ertussenuit". En bij thuiskomst voor een gevoel van "ik ben er klaar voor".

Tot later!
Laura.