Daar waar anderen werken voor hun geld, werk ik voor mijn punten. Een echte werkvakantie voor mij, net als veel anderen. En ieder zijn eigen werk, toch? Afgelopen studiejaar heb ik het een en ander gelaten voor wat het was en dat is natuurlijk niet slim. Zodoende ging ik de zomervakantie van dit jaar in met vier verslagen die (niet helemaal) af waren. En wat baalde ik van mezelf! Ik had net NPDL op een hele leuke manier af kunnen ronden en was trots op de cijfers die daaruit kwamen rollen. Klaar met leerjaar 2 van de PABO! Althans dat dacht ik..
Want toen ik even later voor de grap in het notitieboekje van afgelopen jaar keek schrok ik. Potverdorie, Laura. Dit had je in alle euforie niet uit het oog moeten verliezen, nu zit je met de gebakken peren. Nu moet je deze verslagen samen met de toetsen waarvoor je nog een herkansing hebt, inhalen om niet te ver achter te komen! Nu moet je zorgen dat je geen studie vertraging oploopt. Met deze preek in mijn achterhoofd ging ik opzoek naar de opdracht omschrijvingen van de missende verslagen. Niet veel later zat ik zoals net omschreven. Achter mijn laptop, de opdracht omschrijvingen uitgedraaid en verstrooid om mij heen. De TO DO-lijst die ik heb gemaakt lijkt oneindig. Het maakt me een beetje bang, dit wil ik allemaal af hebben aan het einde van de vakantie? Ah. Oké. Nee. Ja tuurlijk. Is goed. Gaat lukken...
Ondertussen heb ik een planning gemaakt per week, tussen het thuis vakantie houden in moet ik van mezelf wel wat doen. En so far so good, ik ben minimaal één dag in de week hard bezig met school sinds vorige week. En omdat vorige week een week was met bummers, heb ik heel wat kunnen doen! En lijkt die TO DO-lijst een beetje minder oneindig. Ik ga nu weer hard aan het werk dus,
Tot later!
Laura.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten