Internationalisering: dag 0 t/m dag 4

Het lijkt nog zo ver weg wanneer ik aan mijn leerlingen vertel: "Ik ga binnenkort naar New York met school! Ik ga daar drie scholen bezoeken waarop kinderen zoals jullie zitten en ik ben benieuwd of jullie misschien wel vragen voor die kinderen hebben?" Van sommige kinderen valt de mond open, anderen beginnen gelijk vragen te schreeuwen over het eten in Amerika. Wanneer ik ze weer rustig heb vertel ik dat ik niet alleen Engels-pratende kinderen ga ontmoeten, maar ook Nederlands sprekende kinderen. Een paar leerlingen vallen bijna achterover van hun kruk.

Nederlandse kinderen in Amerika, hoe? Ik vertel de klas dat er lang geleden Nederlandse mensen naar New York verhuisden en dat hun kleinkinderen nu nog daar leven en van hun ouders Nederlands moeten leren. Maar niet alleen kom ik daar kinderen tegen die Nederlands leren, ik kom ook kinderen tegen die in het gure gedeelte van New York wonen en andere kinderen. En ja, welke vragen zouden jullie dan willen stellen? De klas blijft twee seconden stil, daarna schieten er vingers in de lucht. De kinderen stellen hun vragen en ik schrijf ze op. Een kleine greep uit de vragen:

• Hoe heet je?
• Hoe oud ben je? 
• Zou je naar Nederland op vakantie willen?
• Wat denk je van Nederland?
• Is het altijd mooi weer in Amerika?
• Wat is je favoriete smaak ijs?
• Wat zijn je hobby's?
• Sport je? Welke sport?
• Heb je ook een iPad/laptop/computer?
• Speel je games als GTA-V of Minecraft?
• Hoe woon je?
• Vind je school leuk?
• Tot welke leeftijd moet je naar school?
• Wat zijn de schooltijden?

Bijna een half uur later en ruim 30 vragen verder rond ik het kringgesprek af. De kinderen barsten nog steeds van de vragen maar helaas wachten er nog vakken als rekenen. Zuuuuuucht. De leerlingen zijn razend enthousiast en komen daarom ook stiekem naar me toe lopen om nog een extra vraag toe te voegen, later op het plein krijg ik er nog meer vragen bij.

Een aantal dagen later gaat om 4 uur 's ochtends de wekker en een paar uur later vertrekt mijn vliegtuig in een rechtstreekse vlucht naar New York, JFK Airport. Acht uren lang moeten we in het vliegtuig. Ik vlieg voor de eerste keer en ik ben verwonderd door het prachtige uitzicht nu we boven de wolken vliegen. Tijdens de landing maak ik een praatje met degene naast mij, omdat ik de landing toch wel een beetje spannend vind. Eind goed, al goed. We zijn geland in New York en het voelt prettig om weer vaste grond onder mijn voeten te hebben.

Prachtige, comfortabele vlucht!

De rechte straten blijven me verbazen.

De eerste drie dagen zitten vol met bezoekjes aan het Empire State Building, Times Square , 9/11 memorial en het Central Park. Ik voel me als een Japanner/Chinees die met haar cameraatje overal foto's van maak, het liefst van alles drie stuks, zodat ik zeker weet dat één van deze goed gelukt is. Daarnaast heb ik het ook erg gezellig met de groep mensen die mee zijn naar New York.

Uitzicht met zonsondergang vanaf het
Empire State Building

Het Empire State Building at night.

Monument 9/11

Een wandeling over de Brooklyn Bridge

Het rustige Central Park omringt door
de hoge gebouwen van Manhattan

Op Times Square

Drie onwijs leuke, drukke en vooral warme dagen. Ontzettend veel indrukken en ondertussen bijna 400 foto's verder, brak de maandag alweer aan. Op de planning stonden twee schoolbezoeken. 's Ochtends werden we warm onthaald op een school in The Bronx. Voor hen die daar niet bekend mee zijn. The Bronx is het gure gedeelte van New York, de buurt waar je niet in je eentje rond moet lopen als toerist. De buurt waar je zomaar vriendelijk kan worden gevraagd of je je telefoon wilt geven. Ik heb me laten vertellen dat we geluk hadden dat het die dag slecht weer was. Door dat slechte weer was er bijna niemand op straat te vinden en dat was in ons voordeel, volgens een leerling die ik op de school ontmoette. De leerkrachten hadden een aantal studenten gevonden die onze vragen wilden beantwoorden, dus zaten we daar met 24 Nederlandse en 6 studenten van de J. M. Rapport School. Het vragenvuur werd afgerond door middel van een rondleiding door de school. De voorliefde die ik in mijn hart heb voor onderwijs werd hier goed gevoed. De gangen hingen vol met motiverende teksten en werkjes die de leerlingen hadden gemaakt. De school maakte gebruik van hele mooie dingen, als je een blik werpt op het onderwijs. Iedere student werd gecoacht door een daarvoor aangewezen leerkracht: 1 to 1 coaching. Iedere student heeft ook zijn eigen doelen waaraan hij/zij werkt. Dit kan onderwijsgericht zijn, dit kunnen ook doelen zijn gericht op hun persoonlijke ontwikkeling. Voorbeeld van een meisje die we spraken. Laten we haar Rachel noemen, 15 jaar oud. Ze heeft een voorliefde voor alles wat met schoonheid te maken heeft. Haar make-up zit dan ook heel mooi, en haar donkere kroeshaar zit strak in een donut-knot. Haar doel is om in de toekomst wat te doen met make-up en de school biedt haar hierin de mogelijkheden.

Maandag 's middags splitste wij als groep ons op. Voor mij was het tijd om de creatieve knop om te zetten. Ik mocht namelijk een creatieve les geven aan Nederlands sprekende Amerikaanse kinderen uit groep 3 op het UNIS (United Nations International School). Ik mocht mee kijken naar hoe de kinderen de Nederlandse taal leerden, ik las een boek voor en vouwde tulpen met rare namen. Ik had een collage gemaakt over tulpen en vertelde over hun gekke namen (Maxima-tulp, Ballerina-tulp). Daarna mochten ze zelf aan de slag. Dit resulteerde in de Tank-tulp, de Onverwoestbare-tulp, Redalisios-tulp, Dansjes-tulp en nog meer.

Moe van de indrukken, de drukke leerlingen in The Bronx en op UNIS en van het vele lopen, kwamen we die avond tevreden aan in onze hotelkamer.

Tot later!
Laura

Klik hier om te weten te komen wat er op de volgende dagen gebeurt!
Of klik hier om te weten te komen hoe ik de terugreis vond!
Geen zin om dat allemaal te lezen, maar wel benieuwd wat groep 6 vond? Klik dan hier!